This Way, Nay That Way

Die Kant, Neen Die Kant

Eén enkel Blad,

Hangend aan een Tak;

De Wind blies het in het rond,

Die kant, neen die kant,

Tot op een dag,

Het Blad besloot te vallen.

Het vallende Blad,

Dansend in de Wind;

Het doorkruiste het platteland,

Die kant, neen die kant

Tot het bij de Rivier kwam,

En erin lande.

Het drijvende Blad,

Zeilde in de Rivier;

Het kronkelde door de vallei,

Die kant, neen die kant

Totdat het een kalme oever bereikte,

En aanspoelde.

Twee botanici,

Vonden dit Blad;

Ze maakte ruzie over zijn oorsprong,

‘Van die kant!’ ‘Neen, van die kant!’

Totdat de beslissing maakte,

Het kwam van stroomopwaarts.

Dit bedrukte Blad,

Wordt geveild;

Het hoogste bod wuifde in het rond,

Die kant, neen van die kant,

Tot een Man won,

Niet voor een klein bedrag.

Dezelfde Man,

Liet het Blad per ongeluk vallen;

De fragmenten verspreid in de Wind,

Die kant, neen die kant,

Totdat het bij het bos aankwam,

Waar het vandaan kwam.